Xhahit Sëtkë Tarënxhi
Nëse
them që
Nëse
them që nga kohët është një mbrëmje prilli
Erërat
më freskuese nga ti po fryjnë
Në
ty po e vëzhgoj detin më të katërtin
Në
ty po e shoh malin më të qetin
Nga
ti i kam këputë lulet që nuk vyshken
Në
ty e kam drejtuar më të bereqetshmen tokë
Në
ty e kam shijuar shumicën e pemëve
Nëse
them që
Ti
je e nevojshme sa ajri
E
bekuar sa buka
E
dashur sa uji
Je
nga nimeti, nga nimeti je
Nëse
them që..
Besomë
mua e dashur besomë
Je
hare në shtëpinë time e pranvere e kopshtit tim
Dhe
në sofrën time je verë e vjetër
Më
le që unë ta shpreh bukurinë tënde
Së
bashku më erërat, lumenjtë e zogjtë
Një
ditë pas ca ditësh
Nëse
zërin tim nuk e vëren
Nga
zëri i erërave, lumenjve e zogjve
Dije
që unë vdekur kam
Por
ti përsëri mos u mërzit, e qete rri
Në
varr insekteve jua mësoj bukurinë tënde
Dhe
pastaj
Kur
zëri tim ta dëgjosh në kube të qiellit përsëri
Përkujtoje
që është ditë e llogarisë
Kam
rënë në mes e po të kërkoj ty
Po
shkoj
Si
një udhëtar në labirint në vetminë time
po
tretëm
Si
një erë bredhëse gjithnjë pas pasurive
po
përhapem
I
pa frikë mu si harabeli nga një ditë në tjetrën
po
kaloj
Sikur
i kam hapë të gjitha mëndafshet përsëri
duke
i paluar po shkoj
Si
një diell dimri unë robi i qejfit tim
po
shkoj duke u parë
Nuk
kam as vend të ditur, e as dikë të dashur
e
përsëri po shkoj zvarrë.
përktheu nga turqishtja: Fatijona Bajraj)
Yorumlar
Yorum Gönder